Crocosmia

Crocosmia (ook wel Montbretia genoemd in het Nederlands) is oorspronkelijk afkomstig uit Zuid Afrika en een welkome plant in elke tuin. Of ze nu als accent in een vak met bodembedekkers zijn aangeplant, gecombineerd worden met siergrassen zoals bijvoorbeeld Pennisetum of andere vaste planten, of 'gewoon' als groep zijn aangeplant in de vaste planten border, ze komen overal even mooi tot hun recht. Crocosmia bloeit vanaf eind juni met geel tot oranje/ rood gekleurde bloemen (afhankelijk van de cultivar) die altijd een prachtig effect geven.

Nadat de bloemen zijn uitgebloeid, vormen zich decoratieve bessen of zaaddozen die zeker ook van sierwaarde zijn. Op die manier zorgt Crocosmia voor een mooi winterbeeld. De groene zwaardvormige bladen doen denken aan dat van familieleden als de irissen. Zowel de bloemen als de zaaddozen kunnen in een boeket gebruikt worden. 

Standplaats Crocosmia

Crocosmia bollen staan het liefst op droge, goed doorlatende grond op een zonnige standplaats in de border. Plant de bollen in het voorjaar op een vorstvrije dag op een diepte van ca. tien centimeter en zorg dat de grond doorlatend is en humusrijk, bijvoorbeeld door extra compost toe te voegen.

Crocosmia is volkomen winterhard, maar als je ze op natte grond plant is het beter de knollen in het najaar te rooien en gedurende de winter op een droge en koele plek te bewaren. Op droge grond kunnen ze in de winter in de grond blijven en gedragen ze zich als vaste plant. Crocosmia vermenigvuldigt zichzelf gemakkelijk, dat gaat vanzelf, daar hoeft u verder niets voor te doen.

Crocosmia planten op droge grond

Plant op een zonnige plek 7 tot 9 bollen per m2 op goed doorlatende grond voor een mooie volle vakbeplanting of combineer ze met andere vaste planten en sierheesters in uw border op een diepte van ca. 10 cm. Geef meteen wat organische mest en dek de bollen het eerste jaar na het planten in het najaar af met wat stro of een flinke laag bladeren. Na de eerste winter zijn ze dan winterhard.

Crocosmia snoeien en verzorgen op een goed doorlatende grond

Crocosmia is een knolgewas. Op vochtige gronden wordt deze knol aan het eind van het seizoen uit de grond gehaald, binnen op een droge plaats bewaard en dan in het voorjaar weer uitgeplant (dezelfde behandeling als dahlia's), maar dit is op droge grond niet nodig. Zorg er dus voor dat ze niet te nat staan, anders bestaat de kans op rotten en bedek ze bij strenge vorst met een laag blad. Dat is beter voor de ontwikkeling van de plant dan ze elk jaar opnieuw uit te graven. Het beste kan het afgestorven loof van de Crocosmia bollen na de winter afgeknipt worden. Geef de planten dan meteen wat organische mest zodat ze in het nieuwe jaar weer rijk bloeien.

Crocosmia kopen op Tuinplantenwinkel.nl

De Nederlandse naam van Crocosmia is Montbretia. Onder beide namen is deze plantensoort terug te vinden, maar de overzichtspagina hebben we Crocosmia genoemd, omdat deze naam het meeste gebruikt wordt. Er worden een aantal verschillende varianten aangeboden. Het grootste verschil zit hem in de bloemkleur (geel - oranje - rood). De kenmerkende bloeiwijze met de gebogen aren hebben ze allemaal. De Crocosmia 'Lucifer' is een erg bekende, de officiële naam van deze plant is; Crocosmia masoniorum × Crocosmia paniculata 'Lucifer'.

Veelgestelde vragen over Crocosmia:

Is Crocosmia een vaste plant?

Nee, Crocosmia is een knolgewas maar het gedraagt zich op droge grond wel als een vaste plant. Op een vochtige grond is het nodig om de knol swinters uit de grond te halen.

Wat te doen met uitgebloeide Crocosmia?

De uitgebloeide bloemen van de Montbretia kun je na de bloei begin oktober afknippen. Laat het blad laat, dan beschermen de oude bladeren het hart van de plant in de winter (zeker bij zware vorst).

Is Crocosmia meerjarig?

Op de juiste standplaats komen Crocosmia bollen elk jaar terug. Het is een gemakkelijk te houden vaste plant, mits u ze op een niet te droge plaats zet. De plant houdt niet van een te natte grond.

Is Crocosmia een bol?

Nee, Crocosmia is een knolgewas. Het verschil is dat bij een knol het reservevoedsel wordt opgeslagen in de vlezige wortel (wortelknollen) of de stengel (stengelknollen). De dahlia is een wortelknol, terwijl de krokus een stengelknol is. Bij bollen wordt het reservevoedsel opgeslagen in de ondergrondse bladeren (de vlezige rokken of schubben). Tulpen en hyacinten zijn bollen.